Plantun de Prouvènço

Pèr coumpara dos planto d'encò nostre

Pinguicula arvetii & Taraxacum officinale

fotò
fotò
Erbo-grasso(-d'Arvet)

Pinguicula arvetii

Lentibulariaceae

Noms en français : Grassette d'Arvet-Touvet, Langue-d'oie.

Descripcioun :
L'erbo-grasso-d'Arvet trachis dins lis Aup dóu miejour, dins li riéusset e àutri relarg bagna. Es uno planto carnivoro que pòu aganta de bestiouno emé si fueio pegouso à bord envertouia. Se destrìo de l'erbo-grasso s.s. à si péu de gorjo en masso au bout (L/l<2,5). Èi proche de Pinguicula reichenbachiana que l'esperoun fai mai de 35 % de la longour de la corollo e que trachis mai bas dins la Vesùbi e la Rouia.

Usanço :
Dèu agué li mémi prouprieta que Pinguicula vulgaris. Pamens sarra pas poussible de la culi qu'es aparado.

Port : Erbo
Taio : 5 à 20 cm
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo

Gènre : Pinguicula
Famiho : Lentibulariaceae


Ordre : Lamiales

Coulour de la flour : Vióuleto
Petalo : irreguliero
Ø (o loungour) flour : 15 à 25 mm
Flourido : Printèms - Estiéu

Sòu : Si (Ca)
Autour basso e auto : 1800 à 2600 m
Aparado : Vo
Jun à juliet

Liò : Riéusset - Sourgènt - Tepiero umido - Roucas umide
Estànci : Subaupen à Aupen
Couroulougi : Ouroufito-Sud-Ouèst-Aupenco
Ref. sc. : Pinguicula arvetii P.A.Genty, 1891

fotò
fotò
Pisso-chin

Taraxacum officinale

Asteraceae Compositae

Àutri noum : Pisso-can, Pisso-au-lié, Mourre-pourcin, Cicourèio-de-prat, Engraisso-porc.

Noms en français : Pissenlit officinal, Dent de lion.

Descripcioun :
Vaqui lou mai coumun di pisso-chin. L'avès segur recouneigu emé si fueio retaiado en rouseto sènso alo, soun cepoun espés, si flour soulitàri (coumpausado) en aut de si pecou boutis. Lis akène soun gris clar e li bratèio (un pau banarudo o noum) revessado sus la cambo. Sian revengu, après proun de chanjamen au noum latin d'óurigino dins aquéu group RUDERALIA.

Usanço :
Ei bessai ço que se fai de miés dins l'ensalado champanello. Lou poudès culi tre li pluèio d'autouno e fin qu'en mai en mountagno. Lou pisso-chin èi vertuous contro li mau de fege, lou quiéu tapa e mai encaro. Oublidès pamens pas qu'èi diureti, lou pisso-chin.

Port : Erbo
Taio : 10 à 60 cm
Fueio : basalo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo

Gènre : Taraxacum
Famiho : Asteraceae
Famiho classico : Compositae
Tribu : Cichorieae
Ordre : Asterales

Coulour de la flour : Jauno
Petalo : >5
Ø (o loungour) enflourejado : 2 à 3,5 cm
Flourido : Printèms Autouno

Sòu : Ca
Autour basso e auto : Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Remarco : Ensalado champanello
Mars à óutobre

Liò : Champ - Prado umido - Bos clar
Estànci : Mesoumediterran à Subaupen
Couroulougi : Éurasiatico-Cèntre-Ouèst
Ref. sc. : Taraxacum officinale F.H.Wigg., 1780 (= Taraxacum dens-leonis subsp. officinale (Lyons) Douin, 1923 )

Partisoun en Prouvènço : CCC à C : mai o mens coumuno ; R à RRR : pulèu o forço raro ; "ges" dins aquéu relarg.
fotò Rose Plano Auto Basso Safrouso Preaupenco Marino Aup
CCC
CCC
CCC
CCC
CCC
CCC
CC
CC

Pinguicula arvetii & Taraxacum officinale

ges
ges
ges
ges
ges
ges
C
R

Coumpara Erbo-grasso(-d'Arvet) emé uno autro planto

fotò

Coumpara Pisso-chin emé uno autro planto

fotò